از چه چیزی فیلم بگیریم؟

اگر از آن دسته هستید که منتظر یک اتفاق خاص هستید تا دوربین خود را روشن کنید، مطمئن باشید انتظار برای یافتن یک «سوژه» وقت تلف کردن است. این شما نیستید که سوژه ای را به وجود می آورید. جریان زندگی در خانه، محل کار، در خیابان یا در ماشین، همه و همه موضوع و سوژه هستند. همه چیز سوژه است، بستگی به نوع نگاه  شما دارد. روزمره ترین اتفاق ها، وقتی با عینک دیگری دیده شوند، جالب و دیدنی می شوند. مهم تر از سوژه و موضوع، شیوه ی پرداخته شدن به آن است. همواره مطمئن باشید هزاران چشم منتظرند تا آنچه که می بینید را، با آنها قسمت کنید. تکراری ترین و ساده ترین نکات، با روایت شخصی شما جان می گیرند و متفاوت می شوند:

اگر از آن دسته هستید که منتظر یک اتفاق خاص هستید تا دوربین خود را روشن کنید، مطمئن باشید انتظار برای یافتن یک «سوژه» وقت تلف کردن است. این شما نیستید که سوژه ای را به وجود می آورید. جریان زندگی در خانه، محل کار، در خیابان یا در ماشین، همه و همه موضوع و سوژه هستند. همه چیز سوژه است، بستگی به نوع نگاه  شما دارد. روزمره ترین اتفاق ها، وقتی با عینک دیگری دیده شوند، جالب و دیدنی می شوند. مهم تر از سوژه و موضوع، شیوه ی پرداخته شدن به آن است. همواره مطمئن باشید هزاران چشم منتظرند تا آنچه که می بینید را، با آنها قسمت کنید. تکراری ترین و ساده ترین نکات، با روایت شخصی شما جان می گیرند و متفاوت می شوند:

• فرض کنید شب عید است. در روزنامه خوانده اید که کالاهای اساسی عید گران شده اند. در خیابان اصلی شهر متوجه می شوید که ترافیک مانند سال های گذشته نیست و در مقایسه با سال های گذشته از حجم « ترافیک شب عید» کاسته شده است. در افکار خود بین خبر روزنامه و کاهش تراکم ترافیک نسبت به سال های قبل ارتباط برقرار می کنید. چرا این ارتباط را با دیگران در میان نگذارید؟ کافی است دوربین خود را روشن کنید و با نشان دادن ترافیک خیابان و خواندن مطلب روزنامه، نظرتان را با مخاطب ویدیوتان در میان بگذارید.
• وقتی در زمستان از تهران به شمال شهر نگاه می کنید، کوه ها را پوشیده از برف می بینید. در همین زمستان، گذر شما و دوستانتان به جاده های شمالی کشور، مثلا جاده چالوس، می افتد. هر چقدر در راه پیش می روید، از برفی که از مرکز تهران بر قله های البرز می دیدید خبری نیست. دوربین را روشن می کنید: «اگر از پشت پنجره خونتون، کوه ها رو نگاه می کنید و می بینید که برفیه ... بدونید که دارین گول می خورید. من الان درست در دل کوه هستم و ایناها... همه چیز خشکه خشکه...» به نظرتان همین روایت ساده هست یک گزارش جالب نیست؟ مطمئن باشید که هست.‎
• تحولات در کشورهای عربی، نقل محافل شده است. در پارک نشسته اید و  وارد گفتگوی جمعی می شوید که مشغول بحث هستند. نظراتشان برایتان جالب است و جای دیگری آن را نشنیده اید. بعد از تمام شدن گفتگو می خواهید آن را با بقیه در میان بگذارید. دوربین موبایلتان را روشن می کنید، در پارک راه می روید و ضمن نشان دادن پارک، روی تصاویر صحبت می کنید و از خلاصه گفتگوها با آن جمع تعریف می کنید.

«سوژه ها» عجیب و غریب نیستند. دغدغه های روزمره عمیق ترین سوژه برای پرداختن هستند. ساده ترین نکته ها، روزمره ترین «غرها»، گفتگوهای روزمره و زودگذر در دانشگاه، پارک یا تاکسی، جدیدترین تب و تاب ها و... می توانند سوژه یک گزارش ویدیویی شهروندان خبرنگار باشند.

مهم نیست از چه فیلم می گیرید، مهم این است که بدانید که این نگاه شماست که موضوعات را جذاب می کند. مهم این است که بدانید هر چه که با دوربین تان ثبت می کنید برای بینندگانی که در محل حاضر نبودند جذاب و جالب است. مهم این است که بدانید محصول کارتان هر چه باشد، حتما بیننده خود را پیدا می کند. آنچه که به عنوان نمونه در بالا آورده شد، هسته ی گزارش از موضوعات روزمره و پیش و پا افتاده است. به همین سادگی گزارشی اولیه ساخته شد. در درس های بعدی یاد خواهیم گرفت که چگونه گزارش اولیه را به یک گزارش پخته تر تبدیل کنیم.

با پروراندن  روحیه کنجکاو، پرسشگر و خلاق، ناخودآگاه همیشه آماده هستید تا از ساده ترین موضوعات، «سوژه» بیافرینید. آنوقت است که راضی نمی شوید حتی یک لحظه دوربینتان را (از دوربین گوشی تلفن همراه تا دوربین های حرفه ای تر) زمین بگذارید. اولین تاثیر چنین عادتی این است که در صورت رخداد ناگهانی حادثه ای پیش رویتان، همیشه وسیله ثبت و ضبط کردنش را با خود به همراه دارید، ارزشش را می دانید و آن را ثبت می کنید.